هنگام ارزیابی و مراقبت از اشیای عتیقه، یک فاکتور مهم که باید در نظر گرفته شود، نوع پوششی است که روی چوب اعمال شده است. پایان می تواند سرنخی از سن قطعه باشد و نحوه مراقبت از قطعه را دیکته کند.
انواع پرداخت:
مبلمان چوبی برای محافظت از چوب و/یا تزئین آن تمام شده است. چوب یک ماده متخلخل است و چوب ناتمام کثیفی و رطوبت را جذب می کند. پایان برای ایجاد یک مانع در برابر کثیفی و رطوبت در نظر گرفته شده است. پایان همچنین می تواند با افزودن رنگ، در صورت اضافه شدن لکه، یا درخشندگی، چوب را تزئین کند.
روکش مبلمان به دو دسته روغن و فیلم تقسیم می شود. پوشش های روغنی درست در زیر سطح نفوذ کرده و یک مانع را تشکیل می دهند. آنها همچنین یک لایه بسیار نازک روی چوب باقی می گذارند. پوشش های روغنی شامل روغن مستقیم، مانند روغن بذر کتان است.
روکش های روغنی محافظت زیادی از چوب ارائه نمی دهند، زیرا لایه روی سطح بسیار نازک است. روغن بذر کتان مدت ها پیش مورد استفاده قرار می گرفت زیرا ارزان و به راحتی در دسترس بود. روکش های روغنی هنوز هم امروزه بر روی مبلمان جدید و آنتیک استفاده می شوند، زیرا استفاده از آنها بسیار آسان است و ظاهری بسیار طبیعی به چوب تمام شده می دهد.
پرداخت های فیلم لایه ای را روی سطح چوب ایجاد می کنند که می توان با اعمال لایه های متوالی روکش تا ضخامت مورد نظر ایجاد کرد. روکش های فیلم محافظت بهتری دارند زیرا لایه ضخیم تری روی سطح چوب باقی می گذارند که از آب و خراش محافظت می کند. لاک و پایه آب از روکش های معمولی فیلم هستند.
اکثر مبلمان های بهتر قرن 18 و تقریباً تمام مبلمان قرن 19 با لاک یا لاک ساخته شده اند. پرداخت پایه آب توسعه قرن بیستم است و ناشی از نگرانی در مورد آلودگی است، بنابراین علاقه مندان از آن برای مبلمان عتیقه استفاده نمی کنند.
شلاک در طول قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به عنوان پایان مورد علاقه بود. Shellac یک رزین طبیعی است که توسط حشرات لاک ترشح می شود. شلاک به راحتی اعمال می شود. در اوایل قرن نوزدهم، تکنیکی برای مالیدن پوسته پوسته تا درخشندگی بسیار بالا ابداع شد که به آن پولیش فرانسوی میگویند. با وجود ظاهر بالقوه زیبا، شلاک بسیار مستعد آسیب ناشی از الکل، آب و گرما است و به راحتی خراشیده می شود.
وارنیش بادوام ترین روکش فیلم رایج است. این رزین از روغن ساخته شده است و از قرن نوزدهم به عنوان روکش استفاده شده است، اما رزین ها از طبیعی به رزین های مصنوعی در قرن بیستم تغییر یافتند. اکنون انواع مختلفی از لاک به فروش می رسد - همه از رزین های مختلف. پلی اورتان احتمالا بهترین شناخته شده است
در نهایت، اگرچه موم معمولاً به عنوان پولیش روی یک روکش استفاده میشود، اما گاهی اوقات بهعنوان روکش استفاده میشود، زیرا کمترین تأثیر را روی ظاهر چوب دارد. عملاً هیچ محافظتی از چوب در برابر رطوبت ارائه نمی دهد و در درجه اول تزئینی است.
منبع: Understanding Wood Finishing، اثر باب فلکسنر